GASΟΛΟΓΙΕΣ #458 | ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Έχετε προσέξει τον κύκλο του έρωτα; Στην αρχή φαντασιωνόμαστε το τέλειο γκομενάκι, το οποία ασφαλώς είναι (νομίζουμε) το καλύτερο που κυκλοφορεί. Μετά κάθεται η φάση και ο ενθουσιασμός είναι άκρατος. Ύστερα αρχίζουν τα χαριτωμένα και μετατρέπονται σε μικρούς εφιάλτες με σχεδόν σίγουρο το δίλλημα στο τέλος: Ή παίρνει τα παπούτσια στο χέρι να πάει να ταλαιπωρήσει κανέναν άλλον, ή ζούμε μαζί μια τελματωμένη κατάσταση όπου καθένας ελπίζει να γίνει το θαύμα. Ασφαλώς και υπάρχουν οι εξαιρέσεις με τα ονειρεμένα χάπι έντ αλλά είναι τόσο λίγες που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Γιατί σας τα λέμε αυτά; Διότι ακριβώς το ίδιο ισχύει και με τις δουλειές. Στη σχολή/πανεπιστήμιο μας φαίνονται όλα ιδανικά: φανταζόμαστε τον τέλειο χώρο, με τους πιο ευγενικούς πελάτες που χαμογελαστοί μας αφήνουν τα χρήματά τους εκτιμώντας την υπηρεσία. Μετά το όνειρο καταρρέει: αφεντικά εκμεταλλευτές, ωράρια εξοντωτικά, αντικείμενο εργασίας βαρετό, πελάτες προβληματικοί, έξοδα ανυπολόγιστα, έσοδα ελάχιστα. Κάποιοι θαρραλέοι φεύγουν και πάνε αλλού, οι περισσότεροι μένουν και υποφέρουν. Ευτυχώς στο GAS παραμένουμε (ακόμα) η εξαίρεση στον κανόνα. Σηκωνόμαστε το πρωί χωρίς να καταριόμαστε τη μοίρα μας, ανοίγουμε στις 9 νταν, τα λέμε καθαρίζοντας και πίνοντας το καφεδάκι μας. Μπαίνει κόσμος καταπληκτικός συνεχώς, κάνουμε καινούργιους φίλους, προσφέροντας παράλληλα στην κοινωνία προστασία για να μη χτυπάει. Εντάξει, δεν είμαστε γιατροί αλλά κάτι είναι κι αυτό. Ναι, συμβαίνουν πράγματα (όχι ευχάριστα) που δεν είχαμε υπολογίσει. Κάποιες φορές γίνεται της μουρλοκακομοίρας, μπαίνουν και στριμμένοι που δεν καταλαβαίνουν ότι τα λάθη είναι ανθρώπινα, παραλαβές, επιταγές, εφορίες…

Όμως ακόμα γουστάρουμε αυτό που κάνουμε και ελπίζουμε να φαίνεται όσο το νιώθουμε. Ευχαριστούμε!

Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 7/8/2014