Πάμε άλλη μία γιατί δεν βλέπω να το έχετε εμπεδώσει οι περισσότεροι. Καταρχάς ας συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα: οι ζωές των παιδιών είναι πολύτιμες και πρέπει να τις προστατεύουμε ό,τι κι αν χρειαστεί να κάνουμε, ακόμα και αν πρέπει να αλλάξουμε τις βλακώδεις συνήθειες μας. Όποιος διαφωνεί να σηκώσει το χέρι του και να αποχωρήσει σιωπηλά, ξεπαρεού με τα κουβαδάκια του και σε άλλη παραλία.
Τώρα που ξεκίνησαν τα σχολεία, οι μετακινήσεις με τη μοτοσυκλέτα θα είναι συχνότερες με τα παιδιά ως συνεπιβάτες, άρα θεωρήστε ότι προετοιμαζόμαστε για την περίπτωση ατυχήματος σαν να συνέβαινε σήμερα. Το πιθανότερο, και αυτό που ολόψυχα σας ευχόμαστε, είναι να μη συμβεί τίποτα ποτέ των ποτών, αλλά για να πραγματοποιηθεί αυτό προετοιμαζόμαστε σαν να γνωρίζατε ότι θα κινδυνεύατε σήμερα. Δεν βάζουμε το παιδί ποτέ μπροστά από μας ή όρθιο σε σκούτερ, ή ανάμεσα στο μπαμπά και τη μαμά, ή ανάμεσα στον μπαμπά, τη μαμά, τα δίδυμα αδελφάκια, τον σκύλο και το γειτονάκι, εκτός αν θέλετε να λειτουργήσουν τα παιδιά ως αερόσακος για να πέσετε εσείς στα μαλακά. Ούτε για δέκα μέτρα, ούτε για πλάκα. Τελεία και παύλα.
Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν στις σχολές αποτελεσματικών γονέων (πολύ καλές, να πάτε) είναι την μεγάλη αλήθεια ότι τα παιδιά αντιγράφουν τη συμπεριφορά των γονιών τους. Του πήρες κράνος αλλά δεν φοράς εσύ; Δεν θα το βάλει ποτέ όταν μεγαλώσει. Το δένεις στο παιδικό καθισματάκι αλλά δεν φοράς ζώνη και μιλάς στο κινητό ενώ μουτζώνεις; Τα ίδια θα κάνει κι αυτό. Νόμος. Κάνε αυτό που θα ήθελες να κάνει και όλα θα πάνε καλά.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 18/9/2019
