Όχι δηλαδή πείτε μας, τυχαίνουν μόνο σε μας ή συμβαίνει και σε σας; Έρχονται που λέτε να μας πούν τα κάλαντα τα πιτσιρίκια την παραμονή των Χριστουγέννων, όχι ένα και δυο αλλά λαός πολύς γιατί όσο να ‘ναι, μαγαζί σε κεντρικό δρόμο, καταλαβαίνετε, και η κουτσή Μαρία περνάει, από κλαρίνα μέχρι boombox που θα ψάρωνε λοκάλι από το Bronx. Ξεκινάνε λοιπόν το δυο πρώτα παιδιά “νααα τα πούουουμεεε;” Να τα πείτε ρε παιδιά. “Τρίγωνααα, κάααλαντα, μες τη γειτονιάαα. Χρόνια Πολλά.” Εφτά λέξεις όλες μαζί. “Καλά ρε, τα υπόλοιπα;” “Εεε, αυτό ξέρουμε μόνο.” Μάλιστα, ελάχιστα ψιλά εσείς γιατί είστε αδιάβαστοι. Μετά από λίγο τα επόμενα. Ο ένας κρατάει σκονάκι και διαβάζει άλλα αντ’ άλλων, ενώ ο δεύτερος που το παίζει μάγκας και δεν κρατάει σκονάκι υποκύπτει γιατί τα ξεχνάει και διαβάζει κρυφά. Μουσική είχαν ανακαλύψει δικιά τους, πρωτότυπη, χωρίς καθορισμένο τονικό κέντρο - ατονία. Μάλιστα. Να περάσουν οι επόμενοι. “Αρχιμηνιάα κι αρχήηη χρονιάαα…”. “Όπα παιδιά, αυτά την άλλη βδομάδα, τα Χριστουγεννιάτικα σήμερα,” τους λέω. “Δεν τα ξέρουμε αυτά”. Ο επόμενος ήρθε με κασετόφωνο κι είχε βάλει λάθος τραγούδι, έκανε rewind να το βρει.
Αυτό είναι το πρόβλημα σήμερα. Μια δουλειά έχουν να κάνουν οι περισσότεροι κι αυτή την κάνουν στραβά. Για το 2020 ας προσπαθήσουμε ό,τι κάνουμε να το κάνουμε τόσο καλά που να μη γίνεται καλύτερα. Είτε είστε υδραυλικοί, είτε έμποροι, είτε λέτε τα κάλαντα, να είστε μάστοροι και περήφανοι γι’ αυτό που κάνετε. Και θα έχετε πάντα δουλειά και όλοι θα μιλούν για σας. Ή θα το κάνετε καλά ή αφήστε το καλύτερα!
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 1/1/2020
