Ας πούμε ότι, χτύπα ξύλο, πέφτετε από τη σκάλα και σπάτε το βραχιόνιο οστό. Παλιοζωή. Πόνος αφόρητος, πρήξιμο, χέρι ακίνητο, γυναίκα-βάλε-μου-τα-παπούτσια, ύπνος σε όρθια θέση από τη μέση και πάνω, βοηθάτε Χριστιανοί και τέτοια. Μίνιμουμ 12 εβδομάδες λέει το ιατρικό πρωτόκολλο, αναλόγως τον άνθρωπο και το σπάσιμο, ενώ μετά ακολουθούν φυσικοθεραπείες για κάμποσο καιρό ακόμα. Αυτά εάν πρόκειται για εσάς ή εμένα, τον απλό λαουτζίκο δηλαδή, το πόπολο. Για τους ημίθεους των MotoGP ισχύουν άλλα. Ο Marc Marquez έφαγε έναν ξεγυρισμένο μπίστο από high siding την προηγούμενη Κυριακή, με το μπροστινό ελαστικό να του χτυπάει το χέρι στην προσγείωση. Η αξονική έδειξε συντριπτικό κάταγμα οστού βραχίονα και Δευτέρα πρωί χειρουργήθηκε στην Βαρκελώνη. Του έβαλαν λάμες τιτανίου, βίδες και ένα σωρό εξωτικά ανταλλακτικά, με αποτέλεσμα την Πέμπτη το πρωί, τρεις μέρες μετά το σπάσιμο, να παίρνει από τους γιατρούς άδεια καλής φυσικής κατάστασης ώστε να τρέξει στον επόμενο αγώνα – μία εβδομάδα ακριβώς μετά το ατύχημα. Οι γιατροί δεν δίνουν έτσι εύκολα έγκριση, ούτε τα εργοστάσια όπως η Honda θέλουν να πιέσουν τους αναβάτες τους ώστε να καταστραφεί η καριέρα τους από ένα πιθανό δεύτερο ατύχημα στο χειρουργημένο χέρι, όμως ο τύπος έκανε εντατικές κάμψεις από την πρώτη μέρα. Οκ, η φυσική τους κατάσταση είναι εκπληκτική, όμως και τα χρήματα που διατίθενται για την υγεία τους είναι ανεξάντλητα. Εξωτικά χειρουργικά κέντρα και πρωτοποριακές επεμβάσεις, υπερβαρικοί θάλαμοι, φυσικοθεραπείες ακόμα και κατά τη διάρκεια των πτήσεων, φάρμακα και παυσίπονα από τον επόμενο αιώνα… Για αυτό σας λέμε, άλλη ιατρική εμείς, άλλη ιατρική αυτοί.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Chill In News 17/7/2020
