Ο Μαρίνος μένει ένα τετράγωνο πίσω από το GAS, έχει ακόμα στη συλλογή του το Shoei κράνος που απόκτησε όταν πέρασε για πρώτη φορά την πόρτα μας το 2008 και έρχεται στην GasPie Moto Tour κάθε χρόνο.
Λατρεύει και τις μοτοσικλέτες. Όχι μόνο την ελευθερία που προσφέρει η οδήγηση στον αναβάτη, αλλά τα ίδια τα μέταλλα από τα οποία είναι φτιαγμένες. Μας υποδέχθηκε στην «σπηλιά του» και μας είπε την δική του ιστορία ποζάροντας με τις πέντε μοτοσικλέτες του σε ένα Gas Rider Story που στάζει… κόκκινο.
1. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη μοτοσυκλέτα;
Καταρχάς, για τις μοτοσυκλέτες και τα μηχανολογικά μπορώ να μιλάω για ώρες και μέρες οπότε θα πούμε τα βασικά! Αυτό το πάθος – η σχέση (ζωής) με τις μοτοσυκλέτες, ξεκίνησε με τα ποδήλατα BMX και βλέποντας και τους «μηχανόβιους», την «αλητεία» της γειτονιάς με τα RD350 τα Z750-1100, GSX 1100 τα KATANA και τα BOLD΄ORια να πηγαίνουν με παντιλίκια και όλο το σκηνικό που βλέπαμε στης καφετέριες, για μένα ως πιτσιρικά ήταν κάτι πολύ έντονο ως συναίσθημα, το οποίο με σημάδεψε για πάντα.
2. Πώς προέκυψε η λατρεία με τη Ducati;
Αααχχ! Ducati SS 900! Την είχα poster στο δωμάτιο και προσευχόμουν για την απόκτησή της. Μηχανή πανέμορφη και με χαρακτηριστικά πολύ μπροστά από τους Ιάπωνες της εποχής. Για τα Pantah τι να πρωτοπώ… Bέβαια για να το αποκτήσεις τότε έπρεπε να πουλήσεις κάποια όργανα του σώματός σου, όπως και σήμερα άλλωστε, αλλά το είχα βάλει βαθιά στην καρδιά μου να το κάνω δικό μου για να νιώσω το ιταλικό ταμπεραμέντο και τον μύθο που τις περιβάλλει.
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε με αρκετό ζόρι μέχρι να μαζευτεί ο παράς! Έδωσα το Hayabusa μου που είχα τότε (τι ΜΗΧΑΝΑΡΑ!) και πήρα το πρώτο μου DUCATI Multistrada 1100S. Τότε κατάλαβα το τι διαφορετικό έχουν τα ιταλικά μηχανάκια. Λες και τα έχουν φτιάξει για μένα! Το στήσιμο, τα φρένα, οι αναρτήσεις, όλα τα έχουν πάνω και διαλεγμένα από το ψηλό το ράφι. Έχουν ψυχή για μένα αυτές οι μοτοσυκλέτες, βέβαια είναι προσωπικές απόψεις, αλλά τα δεδομένα δεν αλλάζουν!
Έχω διανύσει πάνω από 100.000 χιλιόμετρα με το MULTI (σε δρόμο και περιστασιακά πίστα), αισίως, χωρίς κανένα μηχανικό πρόβλημα πλην των αναλώσιμων. Πλέον έχω στο γκαράζ μου 4 Ιταλίδες «κυρίες» - and the dream is loading…
3. Έχεις σήμερα έξι μοτοσυκλέτες. Ποιες; Τι αντιπροσωπεύει η καθεμία για σένα;
Αν είχα χρήμα/χώρο θα είχα περισσότερες! Η πρώτη μου κυρία Ducati, η Multistrada 1100S, ήταν η μοτοσυκλέτα που επιτέλους με έβαλε στο ιταλικό πάθος. Μετά ήρθε το Monster 600 (il Mostro ιταλιστί), η μικρή Ιταλίδα με τον άψογο σχεδιασμό και το φοβερό κράτημα – βέβαια η σχέση μας κράτησε λίγο.
Μετά καλωσόρισα ένα από τα πιο όμορφα Ducati, to 749S. Θυμάμαι ότι όταν παρουσιάστηκε, το κοινό της Ducati την “σνόμπαρε” διότι δεν έμοιαζε με τις 916-996 που αντικαθιστούσε. Σήμερα, μετά από 22 χρόνια, όλοι θέλουν μία στο γκαράζ τους διότι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή της με ιδιαίτερη επιτυχία και στους αγώνες. Τι ΜΗΧΑΝΑΡΑ είναι αυτή Θεέ μου! Κράτημα, στήσιμο, φρένα, τι να πρωτοπώ!
Μετά στο γκαράζ μου ακολούθησε το 750SS Ayrton Sena Edition, μία μοτοσυκλέτα με modern classic αισθητική που κρατάει καλά το ταπεραμέντο των Ducati της παλιάς σχολής. Μετά από καιρό ένα monster 620S i.e επέστρεψε στη θέση του στην γιάφκα μου!
Ακολούθησε και η αγάπη μου για τα δίχρονα – γκαράζ χωρίς δίχρονο δεν γίνεται! Aprilia RS 50 Tatsuka Harada edition και, τέλος, ένα CBR400RR NC23 για track bike project που το έχω ακόμα, αλλά σε κούτες! 😊 Τα συναισθήματα (για όλα μου τα μηχανάκια και ας είναι πολλών χρόνων) δεν μου φτάνει ο χώρος εδώ για να τα εκφράσω! Η ουσία είναι ότι όταν δεν μπορούσα (λόγω ελλείψεως χρημάτων – πιτσιρικάς γάρ) να αποκτήσω μια μηχανή, έγινε απωθημένο, αν και προτιμώ τον όρο "ευσεβής πόθος"🤣. Κατά κάποιο τρόπο μου έγινε ψύχωση που άρχισε να με στοιχειώνει!
Πλέον μετά από καιρό (μια 10ετία μου πήρε να τα πάρω αποκτήσω) καταφέρνω με μεγάλο κόπο -γιατί η τιμή τους τώρα είναι πολύ δελεαστική- να τα αποκτήσω σιγά σιγά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Για αυτό, θεωρώ πώς αν κάποιος θέλει κάτι και το πιστεύει πολύ, τότε γίνεται πραγματικότητα. Να πω και κάτι άλλο: Χωρίς καρδιά, θα ήμασταν μόνο μηχανές.
4. Τι σημαίνει για σένα το γκαράζ σου;
Καλή ερώτηση. Το γκαράζ (ή γιάφκα όπως τη λέμε με τους φίλους) είναι εκεί που σταματάει ο χρόνος και τα προβλήματα, ενώ μπαίνω σε spiritual intoxication mode. Κάνω μαστορέματα στις μηχανές και ας μη χρειάζονται, κάτι θα βρούμε να λύσουμε! Κατά περιόδους γίνονται και βαθύτερες συζητήσεις για μοτοσυκλέτες, χαβαλές, αλλά και οι κλασικές οινοφιλοσοφίες! “The man’s cave” όπως την αποκαλώ, είναι το απόλυτο ησυχαστήριο του μυαλού μου.
5. Πώς βλέπεις διαφορετικά τη μοτοσυκλέτα σήμερα σε σχέση με τα 20 σου;
Είναι διαφορετικά τα βιώματα του τότε με το σήμερα, κάθε εποχή έχει τα δικά της. Οι μοτοσυκλέτες εξελίσσονται και με τα ηλεκτρονικά τους γίνονται πιο φιλικές και εύκολες για τον αναβάτη. Οπότε δεν θεωρώ ότι συγκρίνονται οι μάχες με τα «σίδερα» του τότε με τις ανύπαρκτες αναρτήσεις, φρένα και λάστιχα σε σύγκριση με το τώρα. Η ουσία όμως της μοτοσυκλέτας θεωρώ ότι μένει η ίδια: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (όπως την εννοεί ο καθένας πάντα).
6. Αν έδινες μια συμβουλή σε κάποιο νέο που ξεκινά τώρα, ποια θα ήταν;
Ποιος είμαι εγώ να δώσω συμβουλές; Αλλά ένα πράγμα που ισχύει για όλους μας είναι ότι το γκάζι είναι γλυκό και θέλει το μυαλό στην θέση του, σε συνδυασμό με την ασφάλεια που προσφέρει ο σωστός εξοπλισμός. Αυτά ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. Κάποιοι σε περιμένουν να γυρίσεις.
7. Θυμάσαι την πρώτη φορά στο GAS;
Ξεχνιούνται αυτά; Όταν μαθεύτηκε ότι θα άνοιγε επιτέλους ένα σωστό κατάστημα για εξοπλισμό μοτοσικλετιστών (μέχρι τότε έπρεπε να πηγαίνουμε Αθήνα ή Ηράκλειο για να βρούμε τον εξοπλισμό που βλέπαμε στα περιοδικά μιας και δεν ήταν τόσο διαδεδομένο να ψωνίζεις διαδικτυακά), χάρηκα πάρα πολύ. Έλειπε από την τοπική αγορά ένα τόσο εξειδικευμένο κατάστημα. Θυμάμαι στα εγκαίνια τον κόσμο που είχε έρθει! Ήταν φοβερή εμπειρία και με τα παιδιά από τότε είμαστε μια παρέα. Να είστε πάντα καλά να μας εξοπλίζετε με τα καλύτερα για την ασφάλεια μας!
📩 Αν έχεις κι εσύ μια ιστορία που θέλεις να μοιραστείς και βρίσκεσαι στα Χανιά ή την Κρήτη, στείλε μας μήνυμα στο info@gasmoto.gr με θέμα "GAS Rider Stories | Ονοματεπώνυμο".
