Μην το παρατάς έρμαιο στη μοίρα του γιατί θα σε εγκαταλείψει κι αυτό. Είναι ο καθημερινός σου σύντροφος και η ζωή σου είναι κυριολεκτικά πάνω της γι’ αυτό φρόντισε να είναι πάντα τζιτζί. Δεν θέλει πολύ χρόνο, λίγη μόνο σημασία. Άκουσέ την.
Άκου το χτύπημα της αλυσίδας και έλεγξε το τζόγο της. Αν είναι υπερβολικός θα στο φτιάξει κάποιος μέσα σε πέντε λεπτά και μάλλον δεν θα σε χρεώσει και τίποτα. Λάδωσέ την όποτε την βλέπεις στεγνή και αυτή θα σε ανταμείψει με τα διπλάσια χιλιόμετρα μέχρι να γεράσει.
Άκου το τρίξιμο των τακακιών, πρόσεξε την αστάθεια και το βύθισμα στο φρενάρισμα, το γλίστρημα του ελαστικού. Έχουμε δει supersport χιλιάρια με λάστιχα κουρέλια, τα λινά τους πρώτη μούρη – “δεν έχω λεφτά” λέει. Κάτι τέτοια κουλά ακούμε και πάμε κάθε Κυριακή στην εξοχή να μαζεύουμε ασκολίμπρους για να ηρεμήσουμε. Άστη σπίτι ρε φίλε και κάνε οικονομία να βάλεις. Δεν είχες υπολογίσει ότι το βρωμόγκαζο που πήρες χρειάζεται τετρακόσια ευρώ το χρόνο μόνο για λάστιχα;
Ανάλυσέ την κομμάτι κομμάτι. Αισθάνσου πως δουλεύει και νιώσε την. Γίνε μαζί της ένα ενιαίο κινούμενο σώμα. Πρόσεχέ την και κατάλαβέ την. Σεβάσου την. Και τότε, σιγά σιγά, θα σου δείξει ότι τα όριά της είναι πολύ ευρύτερα από τα δικά σου.
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 29/4/2009
