…μ’ εκείνη την παρέα που βγαίνουμε βόλτα με τις μοτοσυκλέτες (και με τα κορίτσια μαζί ακόμα καλύτερα, αλλά έτσι όπως πάτε σαν κουζουλοί, σιγά μην ανέβουν στα μηχανάκια σας). Είναι όμορφο να μοιράζεσαι τις εικόνες, τις μυρωδιές, τους μπούμπουρες, τα κουνούπια και όλα τα υπέροχα της φύσης με τα φιλαράκια. Είναι και ασφαλές, διότι κάτι να σου τύχει, μια βλάβη, ένα λάστιχο βρε αδερφέ, έχεις κάποιον να σε βοηθήσει.
Τα πράγματα όμως καμιά φορά μπορεί να ξεφύγουν: κακοπροαίρετα σχόλια του τύπου “πως πας έτσι ρε κότα, σε περνάω για πλάκα από την εξωτερική” και “δώσε παραπάνω κλίση γιατί τα λάστιχά σου έχουν πάθει φλεβίτιτδα από την ορθοστασία” εκτός από αφορμή για βεντέτα μπορεί να οδηγήσουν την παρέα σε ακριβές αγορές πολυτελών αγροτεμαχίων, κάτι που δεν συμφέρει ιδιαίτερα αυτές τις ζόρικες μέρες.
Ψυχραιμία. Όχι κόντρες. Κανονικά σε μεγάλο κομβόι πρέπει η αργή μοτοσυκλέτα να πηγαίνει μπροστά και να περιμένει τον επόμενο σε κάθε διασταύρωση. Επειδή όμως ώριμοι άνθρωποι είμαστε, μπορεί ο γρήγορος χωρίς να προκαλέσει να φύγει μπροστά για να “ξεμπουκώσει”, και να περιμένει σε μια μεγάλη ευθεία μετά. Όλοι μαζί μετά συνήθως καταλήγουμε σε ταβερνείο όπου χτυπάμε όλα τα κοψίδια και μετά επιστρέφουμε με ρυθμό χοχλιού που έχει φάει τον αγλέουρα. Δεν έχει σημασία όμως γιατί περνάμε σούπερ...
Δημοσίευτικε στην εφημερίδα Chill In News 6/5/2009
