Θυμόμαστε τη Μαρία πριν μερικά χρόνια, να περνάει από το GAS σχεδόν κάθε μέρα. Ήταν η περίοδος που μια πτώση με το Honda CBR 600 RR άλλαξε ριζικά τη φιλοσοφία της για τον εξοπλισμό — και οδήγησε στην ξεχωριστή μετατροπή του CBR Movistar Race Replica, στο ιδιαίτερο custom pattern που έχει σήμερα.
Διάβασε την ιστορία της στο GAS Rider Stories, μια σειρά αφιερωμένη στους δικούς μας αναβάτες. Πραγματικοί άνθρωποι που μπαίνουν καθημερινά στο φυσικό κατάστημα του GAS στα Χανιά και μοιράζονται μαζί μας το ίδιο πάθος.
Η Μαρία είναι νηπιαγωγός και περήφανη κάτοχος δύο Honda CBR600RR — η μία, προσεγμένη και καθαρή για ήρεμες βόλτες, και η άλλη, σκληροτράχηλη και τροποποιημένη αποκλειστικά για τις απαιτήσεις της πίστας. Βρεθήκαμε στο Pista Park και μας μίλησε για το τι σημαίνει για εκείνη η οδήγηση σε training track.
1. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τη μοτοσυκλέτα;
Ήμουν 13 χρονών όταν ανέβηκα για πρώτη φορά στη GS του θείου μου, συνοδηγός. Θυμάμαι τη στιγμή που το γόνατο πλησίασε την άσφαλτο· ήταν σαν να άνοιξε ένας καινούριος κόσμος, ένας κόσμος που δεν ήθελα να αφήσω ποτέ. Στα 18 μου, κρυφά από την οικογένειά μου, πήρα το πρώτο μου μηχανάκι με λεφτά από χαρτζιλίκια και δουλειές – ένα στρογγυλό φανάρι που για μένα ήταν το πρώτο μου “εισιτήριο ελευθερίας”. Είμαι νηπιαγωγός, περνάω τις μέρες μου γεμάτη αγάπη και φροντίδα για μικρές ψυχές, αλλά όταν πιάνω το τιμόνι, ξαναγίνομαι το παιδί που κάποτε ονειρεύτηκε να κατακτήσει τον δρόμο.
2. Γιατί πηγαίνεις στην πίστα και πώς σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι αναβάτες;
Γιατί εκεί είμαι πραγματικά ελεύθερη. Εκεί δεν αποδεικνύω τίποτα σε κανέναν — μόνο μαθαίνω. Πιέζω τον εαυτό μου, παρατηρώ, συνδέομαι βαθύτερα με τη μηχανή. Η πίστα μου επιτρέπει να εστιάσω, να βελτιώνομαι, να ρισκάρω με ασφάλεια. Και πάνω απ’ όλα, με φέρνει κοντά σε ανθρώπους με κοινή τρέλα, κοινό σεβασμό και κοινούς ρυθμούς. Δεν είναι απλώς μια διαδρομή — είναι μια μικρή εσωτερική επανάσταση κάθε φορά. Κι αν κάπου εκεί , ανάμεσα στο θόρυβο και τις στροφές καταφέρω να εμπνεύσω κι ένα κορίτσι να πει «μπορώ κι εγώ», τότε έχω κερδίσει!
Μπαίνω στην πίστα όσο πιο συχνά μπορώ – γιατί είναι σαν εξομολόγηση. Εκεί ξεγυμνώνεσαι, εκεί βλέπεις τα όριά σου. Όταν εμφανίζομαι, νιώθω τα βλέμματα. Στην αρχή ήταν περίεργα – ανάμεσα στην έκπληξη και την αμφισβήτηση. Τώρα είναι περισσότερο ενθουσιώδη. Μα ακόμα κι αυτός ο ενθουσιασμός έχει ένα υπόλοιπο προκατάληψης, σαν να μην περιμένουν να σταθείς εκεί ισότιμα. Νιώθω ότι παρ’ όλο που οι γυναίκες αναβάτριες αυξάνονται, υπάρχει ακόμη αυτό το "ουάου" που κρύβει από πίσω του ένα “δεν το περίμενα”. Κι εγώ, κάθε φορά, αφήνω την οδήγηση να μιλήσει για μένα.
3. Πώς νιώθεις κάθε φορά που “κουμπώνεις” τη δερμάτινη φόρμα;
Είναι σαν να φοράω μια καινούρια εκδοχή του εαυτού μου. Όλη μέρα είμαι η “κυρία Μαρία” που προσέχει, εκπαιδεύει και αγαπάει παιδιά. Όταν όμως κουμπώνω τη φόρμα, γίνομαι η Μαρία που ζει στα κόκκινα, που παίρνει τον κόσμο στις στροφές και κάνει την άσφαλτο να μιλάει. Η φόρμα δεν είναι απλώς εξοπλισμός – είναι η πανοπλία μου. Ορίζει πότε ξεκινάει το τελετουργικό της οδήγησης, εκείνης της μοναδικής επαφής με την ελευθερία… και τότε τίποτα άλλο δεν έχει σημασία – μόνο εγώ, η άσφαλτος και το θηρίο που περιμένει να το δαμάσω.
4. Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις πάνω στη σέλα;
Ένα τροχαίο. Πριν λίγα χρόνια, ένας πεζός πετάχτηκε μπροστά μου χωρίς να ελέγξει. Έπεσα με 40 χλμ/ώρα και σύρθηκα για αρκετά μέτρα. Εγώ και η μηχανή βγήκαμε από εκεί μόνο με γρατζουνιές – εκ θαύματος ζωντανές. Εκείνη η στιγμή με ταρακούνησε. Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι εκείνη τη μέρα, εκτός από το κράνος, δεν φορούσα τίποτα άλλο. Και όμως σώθηκα…Τα σημάδια του κράνους από την πτώση ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Από τότε, ο εξοπλισμός για μένα δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση. Είναι το να γυρίσω σπίτι ζωντανή – στους δικούς μου που με περιμένουν κάθε μέρα.
Η Μαρία φορά Shoei XSP-R Pro και ενδοεπικοινωνία Cardo Freecom
5. Με τι κριτήρια επιλέγεις τον εξοπλισμό σου;
Με κριτήριο το πιο απλό και το πιο δύσκολο: τη ζωή μου. Θέλω να ξέρω ότι θα με προστατέψει, ότι μπορώ να εμπιστευτώ κάθε ραφή του. Θέλω όμως και να με κάνει να νιώθω δυνατή. Γιατί όταν φοράς κάτι που σε κάνει να νιώθεις ανίκητη, οδηγείς αλλιώς.
📩 Αν έχεις κι εσύ μια ιστορία που θέλεις να μοιραστείς και βρίσκεσαι στα Χανιά ή την Κρήτη, στείλε μας μήνυμα στο info@gasmoto.gr με θέμα "GAS Rider Stories | Ονοματεπώνυμο".
