Από μαρτυρίες φίλων αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, έχουμε καταλήξει στο ότι οι διαβαθμίσεις στο πόσο συνεργάσιμη είναι μια συνεπιβάτρια πάνω στη μοτοσυκλέτα κυμαίνονται από κωμικές έως τραγικές. Εκτός από τον ενστικτώδη φόβο των γυναικών προς οτιδήποτε επικίνδυνο (συνέπεια του μητρικού ενστίκτου ίσως;)
Οι παλιοί δεν αγοράζουν τίποτα πριν το δοκιμάσουν. Ζητούν ατάκα κι επιτόπου να τους κόψουν τυρί, “λίγο από αυτό και μετά από εκείνο παρακαλώ,” να δουν ποια γεύση τους αρέσει και μετά επιλέγουν. Οι θείες στη λαϊκή επίσης δοκιμάζουν. Είναι δυνατόν να δώσει κάποιος μερικές χιλιάδες ευρώ για μια μοτοσυκλέτα χωρίς να τη δοκιμάσει; Κι όμως είναι.
Είναι καταπληκτικό το πώς ο χρόνος γλυκαίνει τον άνθρωπο, τον ωριμάζει και τον κάνει σοφότερο και ισχυρότερο. Όχι τόσο από σωματικής άποψης, όσο πνευματικής. Όταν ο Valentino Rossi για δύο χρόνια κατρακυλούσε από τις πρώτες θέσεις του βάθρου εκτός πρώτης δεκάδας, ξέραμε ότι η Ducati που καβαλούσε δεν ήταν καθόλου ανταγωνιστική, μας περνούσε όμως και από το μυαλό ότι ίσως τον είχαν πάρει τα χρονάκια του.
“Τι ζούμε!” σκεφτόμουν σήμερα, καθώς χάζευα φωτογραφίες και χαρακτηριστικά από καινούργιες μοτοσυκλέτες. Ειδικά αυτό το R1 της Yamaha είναι από άλλο πλανήτη. Για να έχετε μια εικόνα, αρκεί να σας πούμε ότι αποδίδει τους ίδιους ίππους (διακόσιους περίπου) με την Honda RC211V με την οποία ο Valentino Rossi πήρε το παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP το 2003!
Μπήκε τις προάλλες ο κουμπάρος μου ο Στέλιος στο μαγαζί ταραγμένος και αναψοκοκκινισμένος. “Σου έχω θέμα για το chillin” μου λέει. “Έλα ρε, για πες”. ”Ανέβαινα στη δουλειά το πρωί, προς το Πολυτεχνείο, και με προσπερνάει από εξωτερική πατητός ένας τύπου πατέρας, με το γιό του ξεκράνωτο πίσω, προφανώς για να προλάβει το δημοτικό που είχαν αργήσει. Να γράψεις να τον κάνεις ρόμπα μπας και βάλει μυαλό.”
Το να βρουν οι εταιρείες ονόματα για τις μοτοσυκλέτες τους είναι ασύγκριτα πιο δύσκολο από το να βρει κάποιος όνομα για το παιδί του. Διότι για το παιδί, είτε με των γονιών σου, ή των πεθερικών, ή κάποιο εντυπωσιακό αρχαίο – Έκτορας, Οδυσσέας, Φαίδρα, ξεμπερδεύεις γρήγορα. Τα ονόματα των μοτοσυκλετών όμως πρέπει να βγάζουν νόημα στις περισσότερες γλώσσες του δυτικού και ανατολικού κόσμου.
Όσοι (και όσες ε;) γουστάρετε ακραία μοτοσυκλετιστικά σπορ, σημειώστε την ημερομηνία: Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015. Εκείνη την ημέρα, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, φιλοξενείται ο δεύτερος εκ των πέντε φετινών αγώνων του διάσημου θεσμού της Red Bull, X-Fighters. Μιλάμε για το παγκόσμιο πρωτάθλημα Freestyle MX, που από το 2001 έχει εξελιχτεί στο μεγαλύτερο και διασημότερο θεσμό του χώρου του FMX.
Όλα τα αστεία, οι ιστορίες, τα καμώματα, τα τερτίπια και οι “περιπέτειες” των εκατό φεύγα ατόμων που ήρθαν στη φετινή βόλτα μας, γεμίζουν ένα μεγάλο τόμο Πάπυρο Λαρούς Μπριτάνικα, όπου αν διάβαζε θα γελούσε και ο κάθε πικραμένος. Δύο θέματα όμως μου έρχονται έντονα στο μυαλό όποτε ανατρέχω σ’ εκείνη τη θρυλική Κυριακή.
Το ξέραμε ότι η φετινή κοπή της πίτας (δηλαδή βόλτα με μοτοσυκλέτες και όοοολους τους φίλους μας με αφορμή την πίτα)θα ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο, αλλά τέτοιο πράγμα δεν το είχαμε φανταστεί. Γέμισε η Κισσάμου μηχανάκια, χαμογελαστά πρόσωπα, ενέργεια και νιάτα και γέλια και καλή διάθεση. Εκατό (!) μοτοσυκλέτες συγκεντρώθηκαν έξω από το GAS μέχρι τις 9:30 – μετρήσαμε περισσότερους από 120 αναβάτες και συνεπιβάτες!
Ένα μικρό κόλπο για να τσουλάει η ζωή πιο γλυκά, είναι να σκηνοθετείτε το μέλλον σας όπως θέλετε να γίνει. Σα να περνάει από το χέρι σας, ως θαυματοποιός, να σχεδιάζετε πως θα έρθουν και πως θα γίνουν. Το ωραίο είναι ότι περνάει ευχάριστα η ώρα, το πιο ωραίο είναι ότι τα περισσότερα τελικά συμβαίνουν στην πραγματικότητα, ενώ το ακόμα καλύτερο είναι ότι ακόμα κι αν δεν πάνε έτσι, αυτό που τελικά θα συμβεί θα είναι τόσο τελειότερο που ούτε καν το είχατε φανταστεί.
-w_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #490 | ΣΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ")
