Θέματα ιστολογίου από '2020' 'Οκτώβριος'

Δεν θα περίμενε ποτέ κανείς να ακούσει στην ίδια πρόταση τις λέξεις «μπίστος» και «ασφάλεια», αλλά υπάρχουν μερικές τεχνικές που ίσως φανούν χρήσιμες και λιγότερο επιζήμιες στον επόμενο βρόντο. Καταρχάς, πριν αγγιχτείτε ερωτικά με το όχημα που πετάχτηκε από το STOP, φρενάρετε όσο καλύτερα μπορείτε. Το «φρενάρισμα» είναι αυτονόητο, το «όσο καλύτερα» δεν είναι.

Σήμερα θα κλείσουμε το θέμα που ανοίξαμε τις δύο τελευταίες φορές, κατά τα οποία μιλήσαμε για την ιδέα που έχει ο κάθε αναβάτης όσον αφορά τις ικανότητές του, καθώς και για την διαστρεβλωμένη αντίληψη που έχει για τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Δυστυχώς, πολύς κόσμος τραυματίζεται πριν ανακαλύψει το μέγεθος του χάσματος μεταξύ της ιδέας που έχει για τον εαυτό του και την πραγματικότητα.

Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για την ιδέα που έχει ο καθένας μας όσον αφορά τα όρια των οδηγικών του ικανοτήτων, η οποία ιδέα λόγω των ατελών αντιληπτικών μας ικανοτήτων και αισθήσεων, είναι εντελώς παραπλανητική. Ένα άλλο θέμα στο οποίο αποτυγχάνουν παταγωδώς οι περισσότεροι αναβάτες, αφορά την αντίληψη που έχουν για τις συνθήκες του περιβάλλοντος.

Όποιον αναβάτη μοτοσυκλέτας κι αν ρωτήσετε, θα σας πει ότι διαθέτει αξιοπρεπές οδηγικό επίπεδο, ξέρει τα «βασικά» και δεν κινδυνεύει «συχνά». Ελάχιστοι ολόφρεσκοι, σαν συναγρίδα πελαγίσια, νέοι αναβάτες παραδέχονται ότι «δεν το έχω καθόλου», ενώ οι παλιοί και πιο «έμπειροι» θεωρούν ότι είναι τρία τσικ κάτω από τον Quartararo (δέκα τσικ=ένα κλικ).

Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για το πρώτο σημαντικό εμπόδιο στην κατασκευή αξιοπρεπών δρόμων «Made in Greece”. Δηλαδή τις «σκοτωμένες» προσφορές από τις κατασκευαστικές και το αντίστοιχο αποτέλεσμα στην ποιότητα της δουλειάς τους. Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή.

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να καβαλάω μηχανάκια, ποοολλά χρόνια πριν, είχα την απορία που έχετε όλοι: γιατί κάποιοι δρόμοι είναι τόσο εκπληκτικής ποιότητας και προσφέρουν απίθανη πρόσφυση (βλ. Αττική Οδό), ενώ οι περισσότεροι έχουν τα χάλια τους τα μαύρα, παρά το γεγονός ότι επανα- ξανα-ασφαλτοστρώθηκαν πρόσφατα;

Βγήκα προχθές το πρωί στην πρασιά μας, η οποία κοιτάει στον κεντρικό δρόμο, για να τοποθετήσω μία βαλίτσα σε μία μοτοσυκλέτα. Εκεί που βίδωνα το αριστερό μπράτσο της βάσης, ρίχνω μια ματιά στο δρόμο και βλέπω έναν τύπο με ένα παπί (δίτροχο, όχι πτηνό) να φοράει μία μάσκα. Χωρίς κράνος. Μου φάνηκε τελείως κουλό, αλλά συνέχισα την εγκατάσταση διότι από κουλά ο κόσμος είναι γεμάτος.

Από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου μπορεί να κρέμεται μία ανθρώπινη ζωή. Περίπου 28 εκατοστά του μέτρου στη συγκεκριμένη περίπτωση – τόση ήταν η απόσταση μεταξύ του κεφαλιού του Valentino Rossi και της ιπτάμενης μοτοσυκλέτας του Morbidelli στον προηγούμενο επεισοδιακό αγώνα MotoGP στην Αυστρία.

Χθες το βράδυ, γράφοντας την τελευταία παράγραφο του Story από το επικό Mega Mini On-Off Test 2020, στις 4 η ώρα το πρωί πάνω στη νύστα αποθηκεύω λάθος αρχείο, χάνοντας δύο ημερών δουλειά. Δουλειά που για να γίνει έπρεπε να συνεννοηθούν γιαγιάδες, παππούδες και φίλοι για να βοηθήσουν τη μαμά μας με τα παιδιά μπας και απερίσπαστος προλάβαινα το σφιχτό deadline.

Όσοι βρίσκονται έξω από κάτι, συνήθως το φαντάζονται στην ιδανική του μορφή. Τον ιδιοκτήτη ενός δημοφιλούς εστιατορίου να κάνει δημόσιες σχέσεις και να μαζεύει σακούλες γεμάτες λεφτά, τον ξενοδόχο να υποδέχεται μόνο ευγενείς κροίσους Σαουδάραβες, τον πιλότο να κάνει τουρισμό επ’ αμοιβή παρέα με εξωτικές αεροσυνοδούς, και τον δοκιμαστή μοτοσυκλετών να σουλατσάρει συνεχώς με καινούργιες πανάκριβες μοτοσυκλέτες.