Θέματα ιστολογίου με ετικέτα 'moto μαθήματα'

Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για να αποφύγουμε το ατύχημα, αλλά τελικά δεν τα καταφέραμε και στουκάραμε. Τι κάνουμε μετά; Καταρχάς το πρώτο πράγμα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το αν είμαστε καλά: Τρέχει αίμα από κάπου; Έχει πρηστεί ή έχει σπάσει κάτι; Έχετε υπόψη σας ότι η αδρεναλίνη που εκκρίνεται με τα βαρέλια εκείνη τη στιγμή, «κρύβει» τέλεια τον πόνο...

Σήμερα θα κλείσουμε το θέμα που ανοίξαμε τις δύο τελευταίες φορές, κατά τα οποία μιλήσαμε για την ιδέα που έχει ο κάθε αναβάτης όσον αφορά τις ικανότητές του, καθώς και για την διαστρεβλωμένη αντίληψη που έχει για τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Δυστυχώς, πολύς κόσμος τραυματίζεται πριν ανακαλύψει το μέγεθος του χάσματος μεταξύ της ιδέας που έχει για τον εαυτό του και την πραγματικότητα.

Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για την ιδέα που έχει ο καθένας μας όσον αφορά τα όρια των οδηγικών του ικανοτήτων, η οποία ιδέα λόγω των ατελών αντιληπτικών μας ικανοτήτων και αισθήσεων, είναι εντελώς παραπλανητική. Ένα άλλο θέμα στο οποίο αποτυγχάνουν παταγωδώς οι περισσότεροι αναβάτες, αφορά την αντίληψη που έχουν για τις συνθήκες του περιβάλλοντος.

Όποιον αναβάτη μοτοσυκλέτας κι αν ρωτήσετε, θα σας πει ότι διαθέτει αξιοπρεπές οδηγικό επίπεδο, ξέρει τα «βασικά» και δεν κινδυνεύει «συχνά». Ελάχιστοι ολόφρεσκοι, σαν συναγρίδα πελαγίσια, νέοι αναβάτες παραδέχονται ότι «δεν το έχω καθόλου», ενώ οι παλιοί και πιο «έμπειροι» θεωρούν ότι είναι τρία τσικ κάτω από τον Quartararo (δέκα τσικ=ένα κλικ).

Στα προηγούμενα επεισόδια του ψυχολογικού θρίλερ «Γιατί σκοτώνεται ο κόσμος;», ο διακεκριμένος τροχαίος σεναριογράφος Θανάσης Χούντρας μας εξήγησε και σας μεταφέραμε τις πέντε (από τις 1005) σημαντικότερες αιτίες ατυχημάτων.

Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για μία από τις κυριότερες αλλά και υποβαθμισμένες αιτίες βρόντων, το «άγχος του κυνηγιού των κολλητών που πάνε χωρίς αύριο». Σήμερα όμως θα πούμε για την απολύτως σημαντικότερη, η οποία κατά τη γνώμη μας είναι η απόλυτη άγνοια ακόμα και των βασικών κανόνων ασφαλούς οδήγησης.

Για το τέλος αφήσαμε το καλύτερο. Ή μάλλον το χειρότερο. Σύμφωνα με την αγγλική έρευνα Hurt Report του 1981 – την μεγαλύτερη έρευνα που διεξήχθη ποτέ για τα μοτοσυκλετιστικά ατυχήματα – το οινόπνευμα είναι υπεύθυνο για παραπάνω από το 50% όλων των βρόντων με μοτοσυκλέτα. Όχι το οινόπνευμα που καθαρίζουμε τις κόλλες στο τζάμι από τα αυτοκόλλητα, αυτό που πίνεται.

Ο πιο λαχταριστός χώρος όταν τα αυτοκίνητα έχουν κολλήσει στην κίνηση, είναι συνήθως το κενό ανάμεσα στη γραμμή των παρκαρισμένων αυτοκινήτων δεξιά (αριστερά εάν μας ακούτε από Κύπρο, Αγγλία, Αυστραλία, Ινδία, Ιαπωνία, Νότια Αφρική). Τι ωραία τι καλά, όλοι κολλημένοι κι εσύ πας κύριος εκεί στην αναμεσάδα (advanced κρητική λέξη), μέχρις ότου ανοίξει μία πόρτα ενός παρκαρισμένου για να βγει ο ανόητος που μιλάει στο κινητό. Μπαμ και σούπερμαν στην καλή περίπτωση.

Σε ποιον δεν έχει συμβεί: εκεί που πας τύπος και υπογραμμός στη λωρίδα σου, ξαφνικά πετιέται στα καλά καθούμενα το αυτοκίνητο από την διπλανή λωρίδα, το οποίο παραλίγο να σε απογειώσει – ευτυχώς που έχεις αντανακλαστικά μύγας με τόσο πάκμαν που έπαιζες μικρός και την γλίτωσες στο τσακ. Τι απαντάνε οι περισσότεροι στην αυθόρμητη παρατήρηση «που πας ρε γίδι;» «Συγνώμη δεν σε είδα».

Υγρά, κρύα και γλιστερά πράγματα πέφτουν συχνά από τον ουρανό. Άλλες φορές γλιστράνε λίγο, ενώ κάποιες άλλες σαν σαπούνι πάνω σε πάγο. Ακούστε μας όμως και μην πανικοβάλλεστε. Καταρχάς, έχει η μοτοσυκλέτα σας κατάλληλα λάστιχα ή κυκλοφορείτε στο δρόμο με σλικ λάστιχα πίστας; Μήπως είπατε «ε ας περάσει κι αυτός ο χειμώνας και από άνοιξη θα βάλω καινούργια λάστιχα στο σκούτερ»; Καθόλου καλές ιδέες.