Ένα άλλο πολύ σημαντικό πράγμα στο οποίο λίγοι δίνουν τη σημασία που του αξίζει, είναι το βασικό σημείο επαφής μας με την μοτοσυκλέτα – η σέλα. Είναι απ’ αυτά τα πράγματα που αφήνουμε τελευταία για βελτίωση, μόλις όμως το κάνουμε απορούμε πως μπορούσαμε χωρίς αυτό τόσο καιρό.
Τι έχει μεγάλο σουξέ μόλις πιάσουν οι πρώτες βροχές; Τα αδιάβροχα μπουφάν και παντελόνια λέει εκεί ο τελευταίος στη γαλαρία. Σωστά. Και μετά; Οι μπότες; Καλή σκέψη αλλά όχι. Αυτό που φεύγει σαν φρεσκοψημένα ψωμάκια τα ξημερώματα σε φούρνο της Σαντορίνης είναι οι κουκούλες για τη μοτοσυκλέτα.
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο πήγαμε με τη μοτοσυκλέτα μια μικρή εκδρομή-αστραπή για να δω κάτι φίλους μου στην Ιεράπετρα. Φύγαμε Σάββατο μεσημέρι μετά το κλείσιμο και επιστρέψαμε Κυριακή βραδάκι. Όχι, δεν ήταν καθόλου ταλαιπωρία σας πληροφορώ, ίσα ίσα που το κατευχαριστηθήκαμε. Υπήρχαν όμως μεγάλες ευκολίες αυτή τη φορά.
Η αλήθεια είναι ότι εδώ στην Κρήτη είμαστε λίγο γιαλαντζί μοτοσυκλετιστές. Νομίζουμε ότι είμαστε πωρωμένοι μηχανόβιοι αλλά στην πραγματικότητα αν δεν έχει ντάλα ήλιο με εξωτερική θερμοκρασία 27 βαθμούς δεν τη βγάζουμε με καμία κυβέρνηση από το γκαράζ. Τώρα που αρχίζει να καλοκαιρεύει πας να την βάλεις μπροστά και …πρρρρρρ… Η μπαταρία είναι τόσο ψόφια που ούτε καν το λαμπάκι της νεκράς δεν ανάβει. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Τώρα που έχει αρχίσει πλέον να βρέχει καρέκλες και σκυλιά και γατιά έχεις τρεις επιλογές: η πρώτη είναι να πάρεις μια μεγάλη ομπρέλα και γαλότσες για να πηγαίνεις στη δουλειά (δεν παίζει εάν μένεις στου διαόλου το βατραχοπέδιλο). Η δεύτερη είναι να αφήσεις το μηχανάκι (μπου ρε βουτυρομπεμπέ)
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να σου συμβούν σε ένα ταξίδι τα οποία θα σε κάνουν να εκνευριστείς. Ένα απ’ αυτά είναι να έχεις μόλις πλύνει το μηχανάκι σου (πέντε ώρες γυάλιζες) και στο δεύτερο χιλιόμετρο να αρχίζει να βρέχει αφρικάνικη λάσπη. Ένα άλλο είναι η κοπέλα σου να σου χτυπάει τα πλευρά και το κράνος (τοκ, τοκ) υπονοώντας να πας πιο αργά ενώ εσύ δεν έχεις βάλει ακόμα τρίτη και το κοντέρ δείχνει σαράντα. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν είναι τόσο σπαστικό όσο το να σε πιάσει λάστιχο καταμεσής του δρόμου.
Είναι πολύ εύκολο να αναγνωρίσεις έναν γνήσιο μηχανόβιο. Και λέμε γνήσιο γιατί υπάρχουν και οι ιμιτασινόν, οι ντεμέκ, οι τάχα μου μοτοσυκλετιστές, που καβαλάνε τελείως προσωρινά επειδή γίνονται πρώτες μούρες και μπορεί ίσως επιτέλους να τους κάτσει και κανένα γκομενάκι.
Και πως θα κλειδώνεις τώρα το καινούργιο σου εργαλείο για να μη στο φάνε μπαμπέσικα κάτω από το σπίτι; Έχεις τσιρηθεί απάνω σου και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί κάποια στιγμή να μη δεις την πανάκριβη μοτοσυκλέτα σου εκεί που την είχες παρκάρει, ενώ φαντάσου να πληρώνεις ακόμα δόσεις και ούτε καν να την έχεις.
Πριν βάλεις πλώρη για το ονειρικό σου ταξίδι, αφήσαμε τελευταία την πιο σημαντική παράμετρο: την κατάσταση της μοτοσυκλέτας σου. Αν είσαι νοικοκύρης και προσεκτικός με τα πράγματά σου τότε δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με πολλά. Την έχεις πάντα ετοιμοπόλεμη. Είσαι ώριμος και σοφός γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή σου κρέμεται και εξαρτάται από την προσοχή σου στις λεπτομέρειες.
Βρήκες που θα πας, αγόρασες και τις βαλίτσες και τζι πι ες μη χαθείς στο δρόμο, τι θα πάρεις μαζί σου όμως; Εξαρτάται δικέ μου.
_1000.jpeg "GASΟΛΟΓΙΕΣ #371 | ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΑΓΑΠΟΥΛΑ")
