“Μηχανάαααακι;;; Καλύτερα να πεθάνω παρά να δω το παιδί να καβαλάει αυτό το μηχάνημα του διαβόλου” αναφώνησε η μαμά μόλις ο μπαμπάς είχε ολοκληρώσει την πρόταση του να αγοράσουν στο Γιαννάκη ένα motocross 50 κυβικών. “Εγώ δεν θα στείλω στον τάφο το γιό μου για να βγάλεις εσύ τα απωθημένα σου” συνέχισε ωρυόμενη.
Θέλεις να “προπονηθείς” με τη μοτοσυκλέτα σου για να στρίβεις τάπα όπως οι αναβάτες που θαυμάζεις αλλά οι δημόσιοι δρόμοι σου φαίνονται επικίνδυνοι; Πολύ καλά κάνεις και φοβάσαι, είναι όντως τραγικά τα πράγματα, ειδικά τώρα το καλοκαίρι. Οι δρόμοι γλιστράνε ελεεινά λόγω ζέστης και σκόνης, τα αυτοκίνητα είναι αυξημένα λόγω τουριστών και επισκεπτών, οι κατσίκες έχουν ανεβασμένη λίμπιντο και ζευγαρώνουν στη μέση του δρόμου…
Είναι κάτι στιγμές που για εμάς τους μοτοσυκλετιστές η επιλογή της δίτροχης αντί της τετράτροχης μετακίνησης επιβεβαιώνεται με πολύ έντονο τρόπο. Στην πρόσφατη έλλειψη καυσίμων, οι τετράτροχοι φίλοι στοιβάζονταν σε ουρές εκατοντάδων μέτρων ενώ ο Γιαννάκης γέμισε το Husqvarna του σε λιγότερο από πέντε λεπτά.
Την προηγούμενη φορά είπαμε για τα γίδια τουρίστες που μας κουβαλιούνται από τις χώρες τους και με τη νομοταγή συμπεριφορά τους μας κάνουν τα νεύρα τσατάλια. Ευτυχώς όμως την κατάσταση σώζουν και κάποιοι άλλοι εισαγόμενοι επισκέπτες οι οποίοι παρά το γεγονός ότι προέρχονται από προηγμένες κοινωνικά χώρες, διακατέχονται από το πολύ πρακτικό ελληνικό πνεύμα και τρόπο σκέψης.
Ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας της κίνησης που χρίζει ιδιαίτερης προσοχής είναι οι τουρίστες. Ευτυχώς έρχονται μόνο το καλοκαίρι κι έτσι τον χειμώνα δεν τους τρώμε στη μάπα. Αποτελούν διαφορετικό είδος θηλαστικού και ξεχωρίζουν από εμάς τους οδηγάρες Έλληνες. Φαίνονται ρε παιδί μου από μακριά αυτοί οι άσχετοι.
Ναι καλά περίμενε… την προσοχή σου ήθελα μόνο. Αυτό το κείμενο που διαβάζεις σ’ αυτόν τον χώρο εδώ και 79 βδομάδες, ασχολείται με θέματα που αφορούν την μοτοσυκλέτα. Σήμερα όμως απευθύνεται και σε σένα που οδηγείς αυτοκίνητο, νταλίκα, γερανό, ερπυστριοφόρο, τανκ, τρακτέρ, ποδήλατο, πι, γουρούνα, τζετ σκι, βάρκα…
Αυτή τη φορά που πήγαμε ταξίδι στο εξωτερικό πήρα μαζί μου κι ένα GPS. Φοβερό μαραφέτι Σε ρωτάει “που είσαι;” του λες “Μιτάτο”. Σε ξαναρωτάει “που θες να πας;” Του λες “θεία Ζαμπιώ”. Κάνει τους υπολογισμούς του και στο τσακ σου βγάζει το δρομολόγιο, πόση ώρα θα κάνεις να φτάσεις, σε τι υψόμετρο είσαι, πόσα κατσίκια θα συναντήσεις στο δρόμο, και πόσα καλιτσούνια θα σε κεράσει η θεία.
Από τη μία θέλεις να ξεφορτωθείς τη “γριά” τη μοτοσυκλέτα σου και να πάρεις την καινούργια που ζαχαρώνεις τόσο καιρό, από την άλλη όμως τα μαθηματικά δεν βγαίνουν: αν την πουλήσεις θα την πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί και τώρα που σου έκοψαν τα επιδόματα δεν είσαι ούτε για δάνεια ούτε για ανοίγματα.
Μόλις επιστρέψαμε από την δεκαήμερη εκδρομή μας με τις μοτοσυκλέτες στην Ιταλία. Ζήσαμε στιγμές μεγαλειώδεις, αξέχαστες, μοναδικές. Ο αγώνας MotoGP στο Mugello ήταν μόνο η αφορμή και το κερασάκι της τούρτας. Μιας τούρτας γιγάντιας και πεντανόστιμης, φτιαγμένης από τα πιο αγνά, φρέσκα και λαχταριστά υλικά.
