Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για το πρώτο σημαντικό εμπόδιο στην κατασκευή αξιοπρεπών δρόμων «Made in Greece”. Δηλαδή τις «σκοτωμένες» προσφορές από τις κατασκευαστικές και το αντίστοιχο αποτέλεσμα στην ποιότητα της δουλειάς τους. Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να καβαλάω μηχανάκια, ποοολλά χρόνια πριν, είχα την απορία που έχετε όλοι: γιατί κάποιοι δρόμοι είναι τόσο εκπληκτικής ποιότητας και προσφέρουν απίθανη πρόσφυση (βλ. Αττική Οδό), ενώ οι περισσότεροι έχουν τα χάλια τους τα μαύρα, παρά το γεγονός ότι επανα- ξανα-ασφαλτοστρώθηκαν πρόσφατα;
Βγήκα προχθές το πρωί στην πρασιά μας, η οποία κοιτάει στον κεντρικό δρόμο, για να τοποθετήσω μία βαλίτσα σε μία μοτοσυκλέτα. Εκεί που βίδωνα το αριστερό μπράτσο της βάσης, ρίχνω μια ματιά στο δρόμο και βλέπω έναν τύπο με ένα παπί (δίτροχο, όχι πτηνό) να φοράει μία μάσκα. Χωρίς κράνος. Μου φάνηκε τελείως κουλό, αλλά συνέχισα την εγκατάσταση διότι από κουλά ο κόσμος είναι γεμάτος.
GASΟΛΟΓΙΕΣ #753 | ΜΑΜΑ ΜΙΑ!
Δευτέρα, 19 Οκτωβρίου 2020
Από ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου μπορεί να κρέμεται μία ανθρώπινη ζωή. Περίπου 28 εκατοστά του μέτρου στη συγκεκριμένη περίπτωση – τόση ήταν η απόσταση μεταξύ του κεφαλιού του Valentino Rossi και της ιπτάμενης μοτοσυκλέτας του Morbidelli στον προηγούμενο επεισοδιακό αγώνα MotoGP στην Αυστρία.
Χθες το βράδυ, γράφοντας την τελευταία παράγραφο του Story από το επικό Mega Mini On-Off Test 2020, στις 4 η ώρα το πρωί πάνω στη νύστα αποθηκεύω λάθος αρχείο, χάνοντας δύο ημερών δουλειά. Δουλειά που για να γίνει έπρεπε να συνεννοηθούν γιαγιάδες, παππούδες και φίλοι για να βοηθήσουν τη μαμά μας με τα παιδιά μπας και απερίσπαστος προλάβαινα το σφιχτό deadline.
Όσοι βρίσκονται έξω από κάτι, συνήθως το φαντάζονται στην ιδανική του μορφή. Τον ιδιοκτήτη ενός δημοφιλούς εστιατορίου να κάνει δημόσιες σχέσεις και να μαζεύει σακούλες γεμάτες λεφτά, τον ξενοδόχο να υποδέχεται μόνο ευγενείς κροίσους Σαουδάραβες, τον πιλότο να κάνει τουρισμό επ’ αμοιβή παρέα με εξωτικές αεροσυνοδούς, και τον δοκιμαστή μοτοσυκλετών να σουλατσάρει συνεχώς με καινούργιες πανάκριβες μοτοσυκλέτες.
Μόλις επέστρεψα από μία εξαιρετική δοκιμή επτά «μικρών» μοτοσυκλετών σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Ρουμανία. Το τι κάνουν τα μηχανάκια, ποιο είναι καλύτερο πού, αλλά και πώς περάσαμε αυτές τις έξι μοναδικές αλλά και εξαντλητικές μέρες, θα διαβάσετε με κάθε λεπτομέρεια στο περιοδικό ΜΟΤΟ, στα τεύχη Αυγούστου και Σεπτεμβρίου. Εδώ, μέσα σε 250 λέξεις, δεν μπορώ να σας μεταφέρω πολλά πράγματα – μπορώ όμως να σας πω δύο που μου έκαναν τρομερή εντύπωση.
Ας πούμε ότι, χτύπα ξύλο, πέφτετε από τη σκάλα και σπάτε το βραχιόνιο οστό. Παλιοζωή. Πόνος αφόρητος, πρήξιμο, χέρι ακίνητο, γυναίκα-βάλε-μου-τα-παπούτσια, ύπνος σε όρθια θέση από τη μέση και πάνω, βοηθάτε Χριστιανοί και τέτοια. Μίνιμουμ 12 εβδομάδες λέει το ιατρικό πρωτόκολλο, αναλόγως τον άνθρωπο και το σπάσιμο, ενώ μετά ακολουθούν φυσικοθεραπείες για κάμποσο καιρό ακόμα.
GASΟΛΟΓΙΕΣ #748 | ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2020
Σήμερα φεύγω σε αποστολή με το περιοδικό ΜΟΤΟ για να συγκρίνουμε μια ντουζίνα μηχανάκια. Δεν μπορώ ακόμα να σας πω τι μοτοσυκλέτες είναι και που θα πάμε, αλλά μπορώ να σας πω ότι θα λιώσουμε στην οδήγηση εντός και, κυρίως, εκτός Ελλάδας, θα λιώσουμε τα μηχανάκια και θα αποφανθούμε ποιο είναι το πιο κατάλληλο για κάθε διαφορετική χρήση. Η ζωή είναι ωραία.
Ακούστε πως δουλεύει το σύστημα αλλού και κάντε τις συγκρίσεις. Ο φίλος μας ο Αντώνης ήταν εκεί τότε και μας τα περιέγραψε ακριβώς όπως θα σας το πούμε. Σε έναν κεντρικό δρόμο της Στοκχόλμης λοιπόν, πριν από δέκα μέρες, ένας ελληνάρας περνάει ένα φανάρι με πολύ βαθύ πορτοκαλί. Πολύ βαθύ όμως. Τον σταματάει λίγο πιο κάτω ένα ινκόγκνιτο ασφαλίτικο αστυνομικό και τον ρωτάει αν ήξερε γιατί τον σταμάτησαν.
