Οι γραμμές αυτές πληκτρολογούνται κάτω από μεγάλη θλίψη, διότι ένα εξαιρετικό παλικάρι μας άφησε την προηγούμενη εβδομάδα. Δεν είναι ούτε της στιγμής, ούτε δουλειά μας, ούτε γνωρίζουμε, ούτε θέλουμε να κρίνουμε τι και πώς έγινε. Με αφορμή το συμβάν αυτό όμως θα θέλαμε να επαναλάβουμε δύο πράγματα, τα οποία αν τα εφαρμόζαμε όλοι δεν θα ξανασύμβαινε τίποτα.
Καθώς οδηγούσαμε τα παπιά με τους φίλους μας από το ΜΟΤΟ τις προάλλες, γεννήθηκαν διάφορες σκέψεις στο δρόμο. Υπενθυμίζουμε ότι έγινε ένα συγκριτικό παπιών όχι σε συνθήκες πόλης αλλά εκδρομής στο βουνό.
Οι γραμμές που διαβάζετε τώρα γράφονται στο καταπληκτικό εστιατόριο Νέα Ρούματα, όπου έχουμε μόλις φάει και μοιράσαμε στον καθένα ένα κομμάτι από την παραδοσιακή πλέον, πρωτοχρονιάτικη πίτα μας. Μεταξύ αρνιού στον ξυλόφουρνο και χοιρινού με πιπεριές και μανιτάρια, καλιτσουνιών, στάκας και λουκάνικων, συμπεραίνουμε ότι το κόψιμο της πίτας είναι απλώς μια πρόφαση για να βρεθούμε όοολοι μαζί και να γιορτάσουμε τη ζωή βολτάροντας με τις μοτοσυκλέτες μας.
Την προηγούμενη Κυριακή ο φίλος μου ο Κώστας με παρότρυνε να πάω μαζί του εκδρομή με τις μοτοσυκλέτες. “Μην ξοριστούμε στου διαόλου το βατραχοπέδιλο και φάμε όλη τη μέρα και ένα κάρο βενζίνες,” του είπα, “μην ανησυχείς εδώ δίπλα θα πάμε. Θα πάθεις πλάκα.” Μα τι εκπλήξεις μπορεί να κρύβει ο Αποκόρωνας; Καλή παρέα όμως, τέλειος καιρός, μοτοσυκλέτα, θα περάσουμε ωραία κι ας είναι όπου νά ναι.
Ακούουουσατε, ακούουουσατεεε! Αυτό που όλοι περιμένατε με τόση ανυπομονησία γίνεται πραγματικότητα. Σημειώστε ημερομηνία: Κυριακή (γιορτή και σχόλη να ‘ταν η βδομάδα όλη) 15 Ιανουαρίου 2012. Τότε λοιπόν, στις 10 η ώρα το πρωί θα μαζευτούμε τρελό παρεάκι έξω από το μαγαζί για να πάμε ένα ωραίο ημερήσιο βολταράκι με τα μηχανάκια μας (καιρού επιτρέποντος ασφαλώς).
